Blijkbaar zijn ze in Amerika happiger op deze nieuwste film van John Wells (bijna uitsluitend bekend van succesvolle televisiereeksen als The West Wing en ER) dan in ons land als we naar de kritische receptie kijken. Nochtans scoort deze prent, over zakenlui met een riant loon die het door een faillissement opeens met veel minder moeten stellen, bijzonder hoog in de VS. Zo schrijft het gerennomeerde magazine The New Yorker: "One of the year's best films!", geeft Entertainment Weekly een A-rating en kopt The New York Observer: "An absolute triumph." Zoals u kan zien zijn wij er ook laaiend enthousiast over (al is het gebruik van het woord 'laaiend' binnen Cine-Hall ook betwistbaar). Maar goed: een puike film, hier leest u waarom.
Laten we beginnen bij het begin: een goed script zorgt toch vaak voor een aangename cinemaervaring. Wat wij vooral verafschuwen is een script dat iets pretendeert geheim te houden terwijl het mysterie opgelost kan worden vanaf de eerste minuut. Of een script dat emoties wil opwekken en daar veel te hard in overdrijft (een goed contravoorbeeld is de nieuwe van de Dardennes). Of een doodgewoon saai of leeg script. Maar als de schijnbare leemte van het script (in dit geval ook geschreven door regisseur John Wells) wordt opgevuld met subliem acteerwerk, passende muziek, adembenemende cinematografie en een hoge dosis realisme, dan wil het lukken dat daar soms parels van films uit voortkomen. We zeggen dit er even bij omdat het script een niet te onderschatten deel uitmaakt van een film, ook al is film een bij uitstek visueel medium, mensen lezen altijd de korte inhoud. Ook wij lazen de korte inhoud en waren niet erg overtuigd van een film die ons zou boeien, laat staan omverblazen. U weze dus gewaarschuwd: let niet op de trailer of korte inhoud.
De film gaat veel dieper dan de erg platte trailer die maar in één versie te bekijken is op youtube. Eén van de redenen daarvoor is het verbluffende acteerwerk van Tommy Lee Jones, Chris Cooper en in iets mindere mate ook Kevin Costner en Ben Affleck. Maar dat we niet meteen fans zijn van deze twee laatsten kan daar ook toe bijdragen. Toch valt het moeilijk te ontkennen dat ook zij echt wel goed staan te acteren ondanks het feit dat ze misschien vreemd gecast zijn. Wij hadden alles gegeven om Kevin Spacey in de hoofdrol te zien, maar ach. Ze hebben ook allemaal wel Academy Awards in ontvangst mogen nemen, om maar iets te zeggen.
Ben Affleck speelt de hoofdrol. Bobby Walker geniet veel aanzien en houdt graag zijn hoge status op peil door regelmatig rijkemanszaken te doen zoals golfen, uit eten gaan in dure restaurants en stijlvolle maatpakken dragen. Hij is jong, ambitieus en talentvol, en alles lijkt van een leien dakje te lopen, totdat het bedrijf in de budgetten moet schrappen. Hij kan haast niet geloven dat hij op staande voet ontslagen wordt, zeker niet omdat hij toch wel in een goed blaadje staat bij de onderbaas Gene (Tommy Lee Jones). Hij gaat wanhopig op zoek naar een evenwaardige job, maar niemand is geïnteresseerd, of beter geformuleerd: niemand kan hem hetzelfde royale jaarloon beloven. Ondertussen vallen andere takken ook van de boom: een oude vriend van onderbaas, Phil, wordt ook de deur gewezen, en later zelfs Gene zelf. Na veel gemekker en omdat het niet anders kan, gaat Bobby zijn buurman (Kevin Costner), die al te vaak de spot drijft met hem omdat hij geen 'echt mannenwerk' doet, helpen in de bouwsector. Uiteindelijk wordt hij gewaar aan hoe eerlijk deze job aanvoelt in tegenstelling tot wat hij vroeger deed. Toch breidt Wells er geen flatulent Hollywoodeinde aan, maar meer kunnen we niet vertellen wegens het respecteren van de spoiler alert.
Waar de film bijzonder goed in slaagt is het weergeven van de tristesse van een man die ontslagen wordt en in één klap alles verliest waar zijn hele leven de laatste jaren (bij sommige echt de helft van hun leven) om draaide. Zijn trots die de bodem raakt, de sociale moeilijkheden met zijn familie die brood op tafel verwacht, de toegevingen aan de kritische buurman die in zijn zelfbeeld bijten, zijn status die langzaam de dieperik indwaalt, zijn collega's die hem met andere ogen bekijken. Zelden hebben wij zo'n prachtige weergave gezien van de harde realiteit en hoe poëtisch en melancholisch die kan zijn, het enige voorbeeld dat ons te binnen schiet is het briljante American Beauty (S. Mendes, 1999), waarin karakteracteur Chris Cooper overigens ook een geweldige vertolking neerzette. Wie we daarvoor moeten namedroppen - uitgezonderd de regisseur en acteurs - is de koning van de cinematografie Roger Deakins, die zowat alle films van de Coen Brothers heeft voorzien van knappe beelden en ook klassiekers als A Beautiful Mind (R. Howard, 2001) of The Shawshank Redemption (F. Darabont, 1994) ontlenen hun succes mede aan zijn verdienste. Het lijkt misschien op het eerste zicht geen visueel intrigerende prent, maar er schuilen behoorlijk veel interessante en mooie beelden in The Company Men, al zijn ze subtiel. Verwacht dus geen sci-fi-beelden à la The Adjustment Bureau.
Vooraleer we deze review afsluiten moeten we nog kwijt dat, gegeven het feit dat we muziekliefhebbers zijn, erg onder de indruk waren van de score van Aaron Zigman, het deed ons soms vaag denken aan American Beauty of K-PAX. Uitstekend voer voor de ambientfans onder ons dus. Maar dan zijn we nog niet uitgepraat, want ook steengoede bands als Eels en The National passeren de revue.
Als u er zich van wil vergewissen geen goede film te missen, bekijk dan zeker The Company Men.
Ons oordeel: ★★★★½
The Company Men / Verenigd Koninkrijk-VS 2010 / Regie: John Wells / Scenario: John Wells / Met: Ben Affleck, Chris Cooper, Tommy Lee Jones, Kevin Costner e.a / 104 min.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten